inconstant, changeable, variable, alterable;
fragile.
ἅστατος, ἁστήρικτος, ἁβέβαιος. inconstans, fluxus, incertus, invalidus. Որ չունի զհաստատութիւն, անկայուն. շարժուն. դիւրափոփոխ. այլայլակ. անհիմն. անհաւաստի. թէմէլսիզ. էյրէթի. պիգարար.
Անթաց ոտիւք գնայր ի վերայ խոնաւուտ եւ անհաստատ բնութեան. (Դիոն.։)
Ի վերայ անհաստատ բնութեան. (Դիոն.։)
Ի վերայ անհաստատ հիման հաստատեալ. (Պիսիդ.։)
Ամենայն այսպիսիքս (երեւոյթք յօդս) անհաստատ են. (Արիստ. աշխ.։)
Մի՛ հաւատասցուք անհաստատ հրամանի նորա. (Եղիշ.։)
Ըստ անհաստատ բնութեան կանանց. (Փարպ.։)
Անհաստատ հողմ, հետք. (Նար.։)
Անհաստատ խորհուրդ, կամ երեւմունք երազոց. (Յհ. կթ.։)
Անհաստատ ստուերք. (Լմբ. ատ.։)
Անհաստատ ճանապարհք օդոց. (Ագաթ.։)
Կամ որ չէ հաստատուն յառաքինութեան. յողդյողդ մտօք եւ կամօք. տկարամիտ. թուլամիտ. տկար.
Մոլորեցուցանել զանհաստատսն. (Աթ. ՟Դ։)
Անհաստատիցն ոգիք. (Փիլ. լին.։)
Գլորումն է անհաստատի. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Զանհաստատն (մանուկ) խնամել. (Պիտ.։)
Եւս եւ անվաւեր. անընդունելի. անզօր.
Պսակն այն անհաստատ է, եւ լուծանելի. (Շ. ընդհ.։)
Անհաստատ լիցի՝ որ ի նմանէ արարեալ գտանիցի. (Կանոն.։)