adj.

cf. Անկայ.

adj.

ἅστατος. instabilis, inconstans, caducus. Որ չունի զկայս կամ չառնու զկայ. անկայ. անկայական. անհաստատ. շարժուն. անտեւական. փոփոխական. անցաւոր. չկայնօղ, չկեցօղ. տուրմազ, էյրէթի, գարարսըզ.

Անկայուն բնութիւն ջրոյ. (Պիտ.։) եւ (Սարգ.։)

Անկայուն ի հաստատութեանց։ Իբր զանկայուն հոսեալ սասանի. (Նար. ՟Հ՟Ա. ՟Ձ՟Ե։)

Զանկայունս զայսոսիկ զկեանս՝ ջո՛ւրս եւ խորս ծովու կոչէ. (Նիւս. կուս.։)

Անկայուն, եւ ոչ հաստատուն. (Առ որս. ՟Զ։)

Տէր մեր էջ յերկնից ի հոսանուտ եւ յանկայուն յայս մեր բնութիւնս (որպէս Յովնան ի ծով). (Անան. նին.։)

Անկայուն դատեցաւ զմեծութիւնն. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)

Անկայուն գոյիւ զբաղեալք։ Անկայուն երկք։ Ի միտս անկայունս. (Նար. ՟Ե. ՟Խ՟Ը. եւ ՟Ի՟Ը։)