adv.

well, right;
safely;
— եկիք, be welcome;
— նմա՜, adieu ! — մնալ ասել, to bid farewell, to take leave;
to renounce, to forsake.

adv.

(ի գործիականէ բառիս Բարի) καλῶς bene Բարւոք, բարիոք (որ է իբրու բարեօք) լաւ. եւ Ողջամբ. բարով, աղէկ.

Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ բարեաւ, ուստի ելին չարապէս. (Ոսկ. ղկ.։)

Երկրաքարշ մտօք ի ստացուածսն ունի զյոյսն, թէ զսոսա ունելով՝ բարեաւ եմ, եւ ի զրկելն՝ չարեաւ. (Լմբ. առակ.։)

Ե՛րթ բարեաւ ի քո ընտանիս եւ յաշխարհն. (Փարպ.։)

Բարեաւ եկիր. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)

Բարեաւ գնացին։ Հասեալ բարեաւ ի նաւահանգիստն. (Լմբ. սղ.։)

Արձակիցէ զնա բարեաւ ընդ ճանապարհ. յն. ի ճանապարհ բարի. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Դ. 20։)

ԲԱՐԵԱՒ կամ ԲԱՐԵՕՔ ՄՆԱԼ ԱՍԵԼ. χαίρειν εἱπεῖν valedicere, negligere Հրաժարիլ, հրաժեշտ տալ սիրով. մնաս բարով՝ կեցի՛ք բարով ըսել, ընել.

Ամենայն կենցաղական հոգոց բարեաւ մնալ ասացեալք. (Սահմ. յռջբ։)

Որոց բնութիւնն ոչ փութացաւ (յուսումն) առ կարգեալ ամօքդ, բարեաւ մնալ ասելով՝ թողուլ։ Այնոցիկ բարեաւ մնալ ասել. (Պղատ. օրին. ՟Է. ՟Ը։)

Բարեօք մնալ ասացեալք (խնդրոյս զաստուածոց՝) առ օրէնս միւսանգամ դարձցուք. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)

cf. ՈՂՋ ԼԻՆԵԼ, եւ cf. ԽՆԴԱԼ ԱՍԵԼ։