s.

inconstancy, instability, mutability, frailty;
fragility.

s.

ἁστασία, τὸ ἁσύστατον. inconstantia. Անհաստատն գոլ. յողդողդութիւն. տկարութիւն. անստուգութիւն. ընդունայնութիւն.

Հեթանոսական ուսմանցն անհաստատութիւն. (Նիւս. սքանչ.։)

Քարոզութեանն անհաստատութիւն. (Փիլ. յովն.։)

Զանհաստատութիւն մտացն պնդել ի հաստատութիւն յուսոյն. (Յճխ. ՟Ը։)

Ի խորհրդոցն անհաստատութենէ տարակուսեալ լինէին. (Յհ. կթ.։)

Անհաստատութեան բարուց է նշանակ. (Շ. ընդհ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անհաստատութիւն անհաստատութիւնք
accusatif անհաստատութիւն անհաստատութիւնս
génitif անհաստատութեան անհաստատութեանց
locatif անհաստատութեան անհաստատութիւնս
datif անհաստատութեան անհաստատութեանց
ablatif անհաստատութենէ անհաստատութեանց
instrumental անհաստատութեամբ անհաստատութեամբք