accusation, complaint, information, action;
imputation.
Ամբաստանելն, իլն. κατηγορία, ἕγκλημα. acusatio, incusatio. շէքվա. շիքեայէթ. գօվլայըշ. զամզ;
cf. ՉԱՐԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ, cf. ՍՏԳՏԱՆՔ, cf. ՄԵՂԱԴՐԱՆՔ, cf. ՅԱՆԴԻՄԱՆՈՒԹԻՒՆ։
Որդեակս ունիցի հաւատացեալս, եւ ոչ յանդիմանութիւն անառակութեան։ Ամբաստանեալն տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։ Վասն ամենայն ամբաստանութեան հրէից զինէն. եւ այլն։
Ըստ մարգարէին որ զԻսրայէլէ ամբաստանութեան. (Նար.։)
Զամենայն ամբաստանութիւն արկանէին զանօրէնն Վասակաւ. (Եղիշ.։)
Զի մեծապէս յամբաստանութիւն ինքեան զփափաքելին մատուցանիցէ երկիր։ Յամենայն կողմանց հաւաքելով զամբաստանութեանցն բան։ Էառ զինքեամբ զյանդիմանական ամբաստանութեան պարսաւանս. (Պիտ.։)
Անպէտ թարգմանութիւն է դնել ԱՄԲԱՍՏԱՆՈՒԹԻՒՆ իբր ստորոգութիւն՝ ըստ հոմաձայնութեան յն. κατηγορία. categoria, praedicamentum
Այն՝ որ ի բնութեանն ասին ամբաստանութիւնք, տասն միայն ասեն գոլ. նիւթ (այս ինքն գոյացութիւն), որպիսութիւն, քանիութիւն, առինչ, եւ այլն. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ամբաստանութիւն | ամբաստանութիւնք |
| accusatif | ամբաստանութիւն | ամբաստանութիւնս |
| génitif | ամբաստանութեան | ամբաստանութեանց |
| locatif | ամբաստանութեան | ամբաստանութիւնս |
| datif | ամբաստանութեան | ամբաստանութեանց |
| ablatif | ամբաստանութենէ | ամբաստանութեանց |
| instrumental | ամբաստանութեամբ | ամբաստանութեամբք |