cf. Դատախազանք.
ἁντιδικία, κατηγορία contra litigatio, accusatio Ամբաստանութիւն. բողոք. հակառակութիւն.
Որ ունի ընդ ումեք դատախազութիւն. (Մխ. դտ.։)
Զկնի դատախազութեան ծովուն՝ եւ ինքն իսկ (յովնան) զփախուստն խոստովանի. (Ոսկ. ապաշխ. ՟Ե։)
Յանդիմանչի, կամ ինքնամատոյց՝ դատախազութիւն. (Նար. ՟Ծ՟Զ. ՟Ծ՟Է։)
Առաւել եւս ի դատախազութիւն եղեալ՝ վնասէին նմա. (Փարպ.։)
Դատախազութեամբ ունէր զթագաւորութիւնն. (Եւս. քր. ՟Ա։) յն. ո՛չ իրաւամբ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դատախազութիւն | դատախազութիւնք |
| accusatif | դատախազութիւն | դատախազութիւնս |
| génitif | դատախազութեան | դատախազութեանց |
| locatif | դատախազութեան | դատախազութիւնս |
| datif | դատախազութեան | դատախազութեանց |
| ablatif | դատախազութենէ | դատախազութեանց |
| instrumental | դատախազութեամբ | դատախազութեամբք |