s.

herald, crier;
promulgator;
reacher;
missionary, missioner.

adj. s.

κηρύσσων, κήρυξ praeco, praedicator. որ եւ ՔԱՐՈԶ ասի. Որ քարոզէն. քարոզօղ. մունետիկ. ազդարարօղ.

Մովսէս ըստ քաղաքաց զքարոզիչսն իւր ունի. (Գծ. ՟Ժ՟Ե. 21։)

Որք քարոզիչքն են աստուածութեան նորա։ Ի ձեռնադրութենէ անտի առաքելոցն երկոտասանից, եւ այ. լոց քարոզչաց. (Իգն.։ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ.)

Խնդրուածովք եւ աղօթիւք սրբոց առաքելոցն, եւ ամենայն քարոզչացն զքեզ. (Բրս. քրզ. ի ճշ. հին.։)

Զոր եւ քարոզիչք բանին քարոզեն Աստուած եւ մարդ կատարեալ. (Շ. թղթ.)

Երկուս երկուս յօրինեաց. զի մին միւսոյն քարոզիչ իցէ. (Յճխ. ՟Է։)

Եւ հրովար տակ արքայի ի ձեռս քարոզչացն։ Բարձրաձայն աղաղակաւ բանքս այսոցիկ պատ մեցաւ ի քարոզչացն. (Արծր. ՟Գ. 13. Ճ. ՟Ա.։)

Թագաւորք հեթանոսաց (որպէս մոգք) ... եղիցին քարոզիչք (Քրիստոսի) եւ բերցեն պատարագս որդւոյն ազատի, քարոզիչ. (Եփր. համաբ.։ Եփր. համաբ.։)

Յայտնի է քարոզչաց, զի խստասիրտք եւ ո՛չ յայնմանէ օգտին. (Մխ. առակ.։)