s.

act of proclaiming, of publishing by means of heralds, promulgation;
preaching;
mission.

s.

κήρυγμα praedicatio, praeconium. Քարոզելն իլն. հրատակարակումն. հռչակումն. եւ Բանն քարոզեալ.

Կոչել բարձր քարոզութեամբ ի խառնելիս իւր։ Քարոզեսջի՛ր նմա ըստ առաջին քարոզութեանն։ Ըստ քարոզութեանն Յիսուսի Քրիստոսի։ Հաճեցաւ Աստուած յիմարութեամբ քարոզութեանն ապրեցուցանել զհաւատացեալս.եւ այլն։

Առաքեալքն վասն քարոզութեան զՔրիստոս (յն. քարոզելոյ՝) ի բանտ արկեալք. (Կոչ. ՟Ժ՟Ե կամ ՟Ժ՟Բ։)

Առաքելական քարոզութեանց. (Շար.։)

Խոտորումն յԱստուածայնոց եւ սրբազանից քարոզութեանց մի տէր զՅիսուս Քրիստոս. (Պրպմ. ձ։)

Տօն է ճշմարիտ քարոզութեանն խնամոց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

ՔԱՐՈԶՈՒԹԻՒՆ. որպէս Քարոզ ժամերգութեան. բան սարկաւագի.

Զկանոնացն զհետ բերել զչորս զայս քարոզութիւն. Վասն ի վերուստ խաղաղութեան ... Զկնի քարոզութեանն եւ աղօթից զերեքսրբեանն երգել, (Յհ. իմ. ատ.։)

Ի պաշտաման եկեղեցւոյ քարոզութիւնք, եւ աղօթք քահանայականք. (Խոսր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քարոզութիւն քարոզութիւնք
accusatif քարոզութիւն քարոզութիւնս
génitif քարոզութեան քարոզութեանց
locatif քարոզութեան քարոզութիւնս
datif քարոզութեան քարոզութեանց
ablatif քարոզութենէ քարոզութեանց
instrumental քարոզութեամբ քարոզութեամբք