preaching;
—ն, proclaimer, herald.
κηρυκικός ad praeconium vel praeconem pertinens. Սեպհական քարոզութեան եւ քարոզչի.
Լուուցանեն իբրեւ քարոզական բարբառեալ ձայնիւ։ Սա մեզ խըրատ՝ օրըստօրէ քարոզական. (Պիտ.։ Երզն. ոտ. երկն.։)
ՔԱՐՈԶԱԿԱՆՆ. κήρυξ ceryx, praeco. Ազգ Ճարտար նուագերգութեան ի խաղսողոմպիականս. որ ըստ յն. կոչիւրքի՛րիքս, այսինքն քարոզ, ձայնատու.
Յաւելաւ եւ քարոզականն. եւ յաղթէր ակրատէս հեղիացի. (Եւս. քր. ՟Բ։)