adj.

ἁγριώτερος, ἁγριώτατος nimis agrestis, atrocior, ferocior, immanis, truculentus, saevissimus. Առաւել կամ յոյժ վայրենի. մոլեգին. եւ Անկիրթ. գեղջկագոյն.

Քան զխուժս եւ զդուժս վայրենագոյն եւս զգածեալ էր զիւրեամբ զգազանութիւն. (՟Գ. Մակ. ՟Է. 3։)

Զվայրենագունօքն եւ զանձեռնընդելիւք։ Զննելով զվայրենագոյնսն, ո՛չ ի ցամաքայնոց քան զառիւծ ինչ գազանագոյն գտին, եւ ոչ քան զկոկորդիլոս ի ջրայնոց վայրենագոյն. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Զգազանացն վայրենագոյնս։ Իբրեւ զգայլ գիշակեր՝ դառնագոյն եւ վայրենագոյն է գալուստ նրա. (Ածաբ. կիպր.։ Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)

Զգազանամիտ եւ զվայրենագոյն եւ զճիւղաբարոյ զաշխարհաբնակն։ Իսկ հովիւքն քանզի վայրենագոյնք էին, եւ նոցա յայտյանդիման տեսիլ պիտոյ էր. (Ագաթ.։ եւ Կորիւն.։ Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)