hy    |   fr

Վայրարկու

cf. Սրբան.

s.

Երաստան. նստոյ տեղին՝ որ զաւելորդս ի վայր արկանէ.

Նախատանաց ջեւրով տանջեալ, ընդ վայրարկուն փողով հոսեալ. (Շ. վիպ.։)

Ի յանձին նախատ՝ ջուր ընդ վայրարկուն հեղեալ. (Տաղ.։)