hy    |   fr

Վայրաքարշութիւն, ութեան

fig. s.

giving oneself up to the vanities of the world, vileness, baseness.

s.

ՎԱՅՐԱՔԱՐՇՈՒԹԻՒՆ ՎԱՅՐԱՔԱՐՇՈՒՄՆ. Բերումն ի ստորինս. պատաղումն զերկրաւորօք. նուաստութիւն. վայրաբերութիւն.

Զհանդիսից եւ զճգնաց ժամանակս՝ զբաղմանց եւ վայրաքարշութեանց առնեմք ժամանակ։ Բայց դու մի՛ իրս արհամարհ վայրաքարշութեան համարիր (զծոցն հայրենի). (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 14։)

Զվայրաքարշումն, եւ զառ ի չար կոյս յաւէտ յարձակումն. (Մագ. ՟Ծ՟Դ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վայրաքարշութիւն վայրաքարշութիւնք
accusatif վայրաքարշութիւն վայրաքարշութիւնս
génitif վայրաքարշութեան վայրաքարշութեանց
locatif վայրաքարշութեան վայրաքարշութիւնս
datif վայրաքարշութեան վայրաքարշութեանց
ablatif վայրաքարշութենէ վայրաքարշութեանց
instrumental վայրաքարշութեամբ վայրաքարշութեամբք