hy    |   fr

Սրտաթունդ

cf. Սրտաբախ.

adj. adv.

Թնդեալ սրտիւ. սրտատրոփ. սիրտը թունդ ելած՝ վախէն.

Դողալ, սրտաբախ սրտաթունդ լինել. (Ոսկ. եփես. ՟Բ։)

Պետրոս երթայր զհետ սրտաթունդ. (Ճ. ՟Գ.։)