Սրտագին

adj.

ἁπὸ τῆς ψυχῆς αὑτοῦ ex anima, toto corde. Ի բոլոր սրտէ. ամենայն ոգւով. անձկանօք. անյագաբար.

Որ ժողովէ սրտագին, ժողովէ այլոց, եւ ի բարիս նորա փափկասցին այլք. (Սիր. ՟Ժ՟Դ. 4։)