adj.

compound;
composed;
arranged, put in order;
prosaic.

adj.

σύνθετος, συνθετός, συνθετικός compositus, compositivus, constructus, constructionis. Բաղադրական. բաղադրիչ, կամ բաղկացեալ. եւ Շարագրեալ. որ ինչ լինի շարագրութեամբ կամ շարադրութեամս եւ յարադրութեամբ.

Եւ է շարադրականն՝ շինողական, որ յայլազտան սեռիցն յարաբարդեալ ժողովի ի մի գոյութիւն. (Անան. եկեղ։)

Մարդկային՝ ստացական եւ շարադրական. զի յիմանալւոյ միանգամայն եւ ի զգալւոյ է բաղկացեալ. (Խոսրովիկ.։)

Ո՛չ զհոգին բանական՝ մարմին կարծեմք շարադրական, եւ ոչ դարձեալ զյոքնամասնական մարմինն՝ պարզ հոգի բանական. (Սարկ. հանգ.։)

Թէպէտեւ ի հարկէ շարադրական բան յառաջ բերաւ. (Յհ. կթ.։)

Ւիւսմամբ բանիս մեր շարադրական՝ օրհնեսցուք զաստուած ձայնիւ ցնծութեամբ. (Գանձ.։)

Եւ իբր Արձակ՝ հետեւակ՝ առանց տաղաչափութեան.

Ի քերթողացն չափածոյ ինչ բան (ոտանաւոր), կամ շարադրական. (Երզն. քեր.։)