s.

intermixture, compound, combination.

s.

cf. ՇԱՐԱԽԱՌՆՈՒԹԻՒՆ.

Բանական է շարախառնմամբ մարմնոյն առ միաւորութիւն կատարման կենդանւոյն. (Քեր. քերթ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շարախառնումն շարախառնմունք
accusatif շարախառնումն շարախառնմունս
génitif շարախառնման շարախառնմանց
locatif շարախառնման շարախառնմունս
datif շարախառնման շարախառնմանց
ablatif շարախառնմանէ շարախառնմանց
instrumental շարախառնմամբ շարախառնմամբք