shipwreck, wreck;
stranding.
ναυαγία, -άγιον naufragium. Բեկումն կամ խորտակումն նաւու. նաւաբեկն լինել. կէմի ՝ կամ.
Փարիսեցին ի նմին ի նաւահանգստին ընդ նաւաբեկութեամբ անկաւ։ Նաւաբեկութիւն ընդունել։ Հաստատեցաւ սիւն խաչին ի նաւ աշխարհիս, եւ աշխարհս առանց նաւաբեկութեան մնաց. (Ոսկ. ղկ. եւ Ոսկ. զատիկ.։)
Հանդիպեալ նաւաբեկութեան. (Նիւս. կուս.։)
Նաւաբեկութեամբ խորասոյզ եղեալ կորնչի։ Եթէ հասարակաց դիպեսցի նաւաբեկութեան մահ։ Եւ՛ս չարագոյժ զնաւաբեկութեանցն ունի զտարակոյս. (Պիտ.։)
Եռացոյց ի վեր զալիս, եւ սաստիկ նաւաբեկութիւնք լինէին. (Ղեւոնդ.։)
Ի նաւաբեկութեան կորնչիցի. (Յհ. կթ.։ Տե՛ս եւ Պիտ. 39. 248. 423։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նաւաբեկութիւն | նաւաբեկութիւնք |
| accusatif | նաւաբեկութիւն | նաւաբեկութիւնս |
| génitif | նաւաբեկութեան | նաւաբեկութեանց |
| locatif | նաւաբեկութեան | նաւաբեկութիւնս |
| datif | նաւաբեկութեան | նաւաբեկութեանց |
| ablatif | նաւաբեկութենէ | նաւաբեկութեանց |
| instrumental | նաւաբեկութեամբ | նաւաբեկութեամբք |