cf. Նաւագնացիկ.
Որ գնայ նաւու. նաւորդ. նաւարկօղ.
Աստեղք սպասաւորեն ի գիշերի նաւագնացաց։ Զնաւագնացս նաւապետեալ յուղարկես. (Յճխ. ՟Ի՟Բ։ Զքր. կթ.։)
Զնաւագնացն (տանջէ) նաւական մեծութիւն ի բաց գնացեալ. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
ՆԱՒԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ. Նաւել. նաւարկել.
Նաւագնաց լինին ընդ ծով ի հեռաւոր աշխարհս. (Լմբ. իմ.։)
ՆԱՒԱԳՆԱՑՔ գ. Նաւարկելի վայրք. (ըստ յն. բնակելի վայրք).
Կէտք արտաքոյ քան զամենայն նաւագնացս գնացից ծովուն շրջին. (Վեցօր. ՟Է։)
ՆԱՒԱԳՆԱՑ ա. ՆԱՒԱԳՆԱՑԻԿ. Որ ինչ հայի ի նաւագնացութիւն. նաւական.
Ծովն մեծ, զոր ոչ երբէք կոխեաց ոտն մարդոյ նաւագնաց գնացիւք. (Վեցօր. ՟Դ։)
Նաւագնացիկն ճանապարհորդութիւն մեդեայ. (Պիտ.։)