adj.
Նանիր. ունայն. սնոտի. եւ Անիրաւ.
Ինանրական չար խորհրդոցն ոմանց հրապուրեալ։ Նանրական մտօք թագ կապեալ սպարապետին հայոց. (Յհ. կթ.։)
Որպէս զի զմեզ փրկեսցէ ի նանրական աշխարհէս. (Զքր. կթ.։)
Այլ յուսացաւ յ՛ոյժ մարմնական, ու ի մեծութիւն իւր նանրական. (Շ. եդես.։)