Նանիր, նրոց, նրաց

adj. s.

μάταιος, -ια inanis, vacuus, -a ματαιότης vanitas, inanitas. Ունայն իր. ընդունայն. սին. սնոտի. եւ Ունայնութիւն. (լծ. լտ. ինա՛նիս, ինա՛նիդաս, վա՛նուս, վա՛նիդաս. եբր. ավան. թ. ավարա. պօշ. որ եւ ԱՒԻՐ, ԱՌԱՒԻՐ. ՎԱՅՐԱՊԱՐ).

Ոչ նստայց ես յաթոռս նանաց (յն. նանրութեան)։ Մարդ նանրոյ (ա՛յլ ձ. եւ. յն. նանրութեան) նմանեաց. (Սղ. ՟Ի՟Ե. 24։ ՟Ճ՟Խ՟Գ. 4։)

Մարդ նանրոյ նմանեաց. սիմաքոս՝ շոգեկի ասաց զնանիրն. ոմանք խոտ ասեն դիւրանց. (Վրդն. սղ.։)

Ծաղկի թօթափելոյ եւ նանրի նմանիլ՝ անցաւորի. (Արծր. ՟Ե. 12։)

Պանդուխտ եւ ի սուգ եմք ի նանի՛րս կեանք. (Լմբ. պտրգ.։)

Եթէ ոչ այսպիսի խոնարհութեամբ ի սուգ մտցես, նանիր է ամենեւին. (Կլիմաք.։)

Արծաթապատ նանովքն՝ որով զքեզ ստիպեցուցանէին. (Ոսկ. ես.։)

adj. adv.

Ի ՆԱՆԻՐ. ա.մ. μάτην, εις μάτην, ματαίως insaniter, vane, in vanum, frustra ἁδίκως injusto. որ եւ ՆԱՆՐԱՊԷՍ. Ի զուր. ընդ վայր. ընդունայն. տարապարտ. վայրապար. յանիրաւի.

Ի նանիր խօսեցաւ այր ընդ ընկերի իւրում։ Ի նանիր թաքուցին ինձ որոգայթ։ Ի նանիր նախատեցին զանձն իմ։ Ի նանիր վաստակին շինօղք նորա։ Ի նանիր է ձեզ յառնել կանխաւ.եւ այլն։

Եթէ լուծեալ եղեւ. ի նանիր է եւ յոյս փրկութեան մերոյ. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Հետեւիմք ի նանիր գործոց. (Վրք. հց. ՟Բ։)