adj.

pleasing, agreeable, to one's liking;
condescending, meek.

adj.

Հաճոյ մտաց այլոց, եւ հաճեցուցիչ. ախորժելի. հաճոյական. կամակատար. հլու։

Ի բաց առաքել զոր կամին, եւ առ ինքն կոչել զմտահաճոյսն. (Նիւս. երգ.։)

Իբրեւ զյոյժ սիրելի եւ զմտահաճոյ. (Բրսղ. մրկ.։)

Իւրաքանչիւր ամուսին՝ զուգակցացն լինել մտահաճոյ։ Սիրելիք աստուծոյ, եւ մտահաճոյք արանցն։ Եթէ մտահաճոյ ոչ է (զաւակն), եւ ոչ մանկութեան ողորմի (ծնօղն). (Պիտ.։ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է. եւ ՟Գ։)

Իսկ (Կոչ. ՟Դ.)

Մտահաճոյ բանիւք եւ պաճուճանօք. յն. հաւանականութեամբ, կամ համոզանօք։