presumption;
prepossession, prejudice.
Որպէս Ինքնահաճութիւն. հաւանութիւն ընդ կարծիս մտաց իւրոց՝ իւիք պաշարմամբ. յն. նախադատութիւն. πρόκριμα praejudicium.
Զայդ պահեսցես առանց մտահաճութեան, մի՛ ինչ առնել աչառանօք. (՟Ա. Տիմ. ՟Ե. 21։)
Ձեւացումն ըստ մտահաճութեան իւրոյ, եւ ոչ ըստ ճշմարտութեան. (Շիր. զատիկ.։)
Տե՛ս զմտահաճութիւնն, զի մեծատունն ըստ հարստութեանն իմն գնայ. (Ոսկ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մտահաճութիւն | մտահաճութիւնք |
| accusatif | մտահաճութիւն | մտահաճութիւնս |
| génitif | մտահաճութեան | մտահաճութեանց |
| locatif | մտահաճութեան | մտահաճութիւնս |
| datif | մտահաճութեան | մտահաճութեանց |
| ablatif | մտահաճութենէ | մտահաճութեանց |
| instrumental | մտահաճութեամբ | մտահաճութեամբք |