s.

presumption;
prepossession, prejudice.

s.

Որպէս Ինքնահաճութիւն. հաւանութիւն ընդ կարծիս մտաց իւրոց՝ իւիք պաշարմամբ. յն. նախադատութիւն. πρόκριμα praejudicium.

Զայդ պահեսցես առանց մտահաճութեան, մի՛ ինչ առնել աչառանօք. (՟Ա. Տիմ. ՟Ե. 21։)

Ձեւացումն ըստ մտահաճութեան իւրոյ, եւ ոչ ըստ ճշմարտութեան. (Շիր. զատիկ.։)

Տե՛ս զմտահաճութիւնն, զի մեծատունն ըստ հարստութեանն իմն գնայ. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մտահաճութիւն մտահաճութիւնք
accusatif մտահաճութիւն մտահաճութիւնս
génitif մտահաճութեան մտահաճութեանց
locatif մտահաճութեան մտահաճութիւնս
datif մտահաճութեան մտահաճութեանց
ablatif մտահաճութենէ մտահաճութեանց
instrumental մտահաճութեամբ մտահաճութեամբք