singular;
indivisible.
ἐνικός singularis. Միաւոր. որպէս եզական.
Մինն՝ միաւորական անուամբն առանձնացեալ։ Զիա՞րդ նոքա երեք, կամ այսոքիկ միաւորականք։ Այս սովորութիւն է աստուածային գրոց, երբեմն զբազմաւորականն՝ միաւորական դնել, եւ երբեմն զմիաւորականն՝ բազմաւորական. (Արիստակ. ի մկրտ.։ Առ որս. ՟Զ։ Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Ողղեսցէ զճանապարհս ձեր ... առ ի զմիութիւն հօր եւ որդւոյ պահել հաւաստեաւ զուղղեսցէ եդ ի միաւորական. (Պիտառ.։)
Եւ Միասնական. անբաժանելի.
Զուգական եւ անորոշ եւ միաւորական աստուածութեան հօր եւ որդւոյ եւ հոգւոյն սրբոյ։ Անդնդոց խորուըեան եւ ահագնութեան նմանեցուցանէ զմիաւորական բնութիւնն. (Նար. յովէդ.։)
Եւ Բաղկացականն՝ անշփոթ եւ անբաժան միաւորութեամբ.
Աստուած ըստ տեսականին, եւ մարդ ըստ պարզութեան միաւորական խառնութեան. (Նար. առաք.։)
Եւ Միաւորիչ. միացուցիչ. ἐνοτικός vim uniendi habens.
Ժողովօղ եւ միաւորական է լուսաւորելոցն։ Զմիաւորական զօրութիւնն, ըստ որում յարմարին եւ պատկանին բազումքն։ Սիրով գորովոյ միաւորական խնամոյ եւ բնութեան՝ անարձակ կապով։ Միաւորականակս այսու ուղիղ ամբծութեամբ (օտար ի հերձուածոյ). (Դիոն. ածայ.։ Փիլ. լին. ՟Ա. 15։ քհ. ՟Ժ՟Բ։ Նար. ՟Հ՟Ե։)