adv.

Իբրեւ միաւոր՝ ըստ ամենայն առման. որպէս Եզակի, միեղինաբար. եւ Միացեալ գոլով. անշփոթ միութեամբ. ըստ բանի միաւորութեան. եւ Միապէս. անխտիր.

Այս մի բարիս եւ ազնիւ՝ միաւորաբար ամենայն բարեաց եւ ազնուից պատճառ է. (Դիոն. ածայ.։)

Անբաժանելի աստուածութեամբս ւե մարդկութեամբս՝ միաւորաբար կամաւ կրեմ զամենայն. (Ճ. ՟Գ.։)

Աստուածայինքն մարդկութեանն ասին միաւորաբար, եւ մարդկայինքն աստուածութեանն անխտրաբար. (Ժող. շիրակ.։)