solitary being, anachorite, hermit;
coenobite, monk, friar, religious;
only, alone, without company.
μοναχός, μονάζων monachus. Միայնակեաց. անապատաւոր, կամ կրօնաւոր վանական.
Նախասկիզբն միանձանց. (Շար.։)
Ո՛վ եկեղեցիք միանձանց, եւ աշակերտութիւնք կրօնաստանաց. (Նար. ՟Հ՟Բ։ տե՛ս եւ Եղիշ. միանձն.։)
Եւ յայսմ մասին (կարէր տրտմիլ) միանձն, ի տրտմութենէաստի մխիթարեաց զնոսա ի յասել անդ իւրում, ուր մի իցէ՝ անդ եմ եւ ես. զի մի՛ տրտմեսցին ամենայն միանձունք. (Եփր. համաբ.։)
Ոչ ինչ է չար քան զարծաթասէր միանձն։ Ո՛վ արծաթսիրութիւն, որ զրկես զմիանձունս ի դասակարգութենէ հրեշտակացն, որ սրես զլեզու միանձին յանարգանս եւ յատելութիւն։ Այս տեղի միանձանց է. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Է. եւ այլն։)
ՄԻԱՆՁՆ. Անսովոր ոճով կամ հելլենաբանութեամբ՝ որպէս μοναχός, μόναρχος եւ ἁπόλυτος , եւ μονοούσιος unicus, solus եւ այլն. Մի հոգի առանձին. միայնակ ոք կամ ինչ. մի եւեթ. եզական. բացարձակ. ազատ. ուրոյն. առանձնական. (Անյաղթ ստորոգ.։)
Օրն միանձն մեկնաւոր՝ ոչ ունի հաղորդութիւն ընդ այլ աւուրսն։ Չի՛ք ինչ ի նոսա պարզ եւ լոկ եւ միանձն։ Ըստ միանձնն մեծութեան երկնի եւ երկրի եւ ծովու։ Նայեսցի ընդ ծիծառն անջատ եւ միանձն. (Վեցօր. ՟Բ. ՟Դ. ՟Զ. ՟Ը։)