s.

solitude, solitary life, loneliness;
cf. Միայնակեցութիւն.

s.

որպէս Միայնակեցութիւն.

Ամենայն իրաց հոգեւորաց զանձն տուեալ միայնաւորութեամբ։ Միայնաւորութիւն բնակութեան յանապատի. (Ագաթ.։)

Սքանչելի վարուք միայնաւորութեամբ. (Կիր. պտմ.։)

(Ոմանք ի փիլիսոփայից եղեն) միանձունք զմիայնաւորութեան կալեալ զվարս. (Շիր.։)

Եւ որպէս Առանձնութիւն. միայնակ մնալն. մինաւորութիւն.

(Մեսրոպայ՝ յետ փոխման սահակայ՝) միայնաւորութեանն տրտմութիւն դթողոյր զուարթացեալ. (Կորիւն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif միայնաւորութիւն միայնաւորութիւնք
accusatif միայնաւորութիւն միայնաւորութիւնս
génitif միայնաւորութեան միայնաւորութեանց
locatif միայնաւորութեան միայնաւորութիւնս
datif միայնաւորութեան միայնաւորութեանց
ablatif միայնաւորութենէ միայնաւորութեանց
instrumental միայնաւորութեամբ միայնաւորութեամբք