s.

μοναστήριον monasterium. որ եւ ՄԻԱՅՆԱՐԱՆ. ՄԻԱՅՆԱՍՏԱՆ. ՄԵՆԱՍՏԱՆ. Տեղի առանձնութեան հրաժարելոցն յաշխարհէ. վանք եւ խրճիթ միանձանց.

Զվեց աւուրսն իւրաքանչիւր ոք միայնացեալք ինքեանք առ իրեարս յասիցելում ի միայնանոցացն իմաստասիրեն. (Փիլ. տեսական.։)

Գինի եւ կամ այլ ինչ զանազանեալ՝ եւ գտանի ոչ ի սուրբ միայնանոցս նոցա. (Եղիշ. միանձն.։)

Յամենայն տեղիս ասանապս միայնանոցս շինէին. (Եղիշ. ՟Գ. (որ լինի եւ ածակ)։)

adj.

ՄԻԱՅՆԱՆՈՑ. ա. Որպէս Միայնական. առանձնական. անշէն. ամայի.

Արտաքոյ քաղաքի բերեալ՝ ի միայնանոց վայրի առնեն իւր դեգերանս. (Փիլ. իմաստն.։)