adv.

ՄԻԱՅՆԻԿ եւ ՄԻԱՅՆՈՒԿ. Միայն. առանձինն. միանկուկ, մինաւորիկ.

Յարուցեալ երթայր առ նոսա միայնիկ մնջիկ։ Զատեալ եւ որոշեալ ի բացեայ նստի միայնիկ. (Եղիշ. ՟Ը։)

Միայն միայնուկ առանձինն էին (յանապատի). (Մծբ. ՟Ժ՟Ա։)

Սպանանէր զմարգարէն միայն միայնուկ։ Ինքն միայն միայնուկ եկն մերձեցաւ առ առիւծն. (Եփր. թագ.։)