to be legitimated;
to become familiar or brotherly;
to contract an alliance with;
եղբայր —տեալ, own brother.
Եղբայր լինել հարազատ, կամ ազգակից. cf. ՀԱՐԱԶԱՏԱՆԱԼ.
Զսա տիրան փոխանորդեալ, որ իւր եղբայր հարազատեալ։ Զեղբարս ինքեան հարազատեալ. (եւ այլն. Շ. վիպ.։)
Ոչ ինչ ամօթ համարեցաւ եղբարս կոչել զնոսա, զի հարազատեցաւ նա նոցա ի ձեռն մարմնոյն՝ զոր առ ի նոցանէ. (Եփր. եբր.։)