adj. s.
ՀԱՐԱՄԱՆ ՀԱՐԱՄԱՆԻ. որ եւ ԱՐՀՄՆ. ԽԱՐԱՄԱՆ. cf. ԽԱՐԱՄԱՆԻ.
Ամենայն բարիքս որմզդի է՝ եւ լաւք. եւ չարք եւ դեւք՝ հարամանայ։ Պատերազմ որմզդի ընդ հարամանոյն. (Արծր. ՟Ա. 3։)
Օձք հարամանիք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։ Իսկ Եղիշ. ՟Բ.)անխտիր ունին գրիչք՝ Խարամանի, եւ Հարամանի։