adj.

ὀμοούσιος consubstantialis, eiusdem essentiae sive naturae Բնութենակից. էակից. համագոյական.

Սաբեղիանոսք ասեն միասնական, այլ ոչ համաբնական։ Եւ զայս ունի որդի՝ համաբնական հօր գոլով, որ էն, եւ անայլայլն. (Աթ. ՟Զ. եւ Աթ. ի հոգին սուրբ.։)

Ըթն ընդ էին հօր զուգական՝ զորդի ասէ համաբնական. (Շ. այբուբ.։)

Իսկ (Շար.)

Համաբնական ձայնիւ. իմա՛, կա՛մ խոստովանելով համագոյ, կամ ընդաբոյս. ի բնէ յանկաւոր, աստուածավայելուչ, կամ մարդկավայելուչ բարբառով։