cf. Ընդդիմակաց;
— ցաւք or —ք, adversity, calamity.
Որ ոք կամ որ ինչ ընդդէմ կայ. դէմ կեցօղ կամ կայնօղ կամ եղօղ.
Ստահակ ասին ընդդիմակայք ճշմարտութեան. (Շ. բարձր.։)
Արդ մինչ վանեաց զընդդիմակայն (զսատանայ), առ Յովհաննէս գայ Յորդանան. (Յս. որդի.։)
Հոգիք սրբոցն ընդդիմակայք այսպիսի ախտիս են. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։)
Եթէ աղքատասցի եղբայրութիւնն յընդդիմակայ ցաւոց։ Պարտ է ի ձեռն աղօթից եւ խնդրուածոց վճարել (իլ) յընդդիմակայիցն (իրաց). (Բրս. հց.։)