s.

opposition, objection.

s.

ἁντίθεσις oppositio, objectio Դիմադրութիւն. առարկութիւն. եւ Դիմակացութիւն. ընդդէմ դնելն՝ կալն. պատասխանատուութիւն.

Որպէս յընդդիմադրութենէ կազմութիւն (բանիցս)։ Ընդդիմադրութիւն օտարափառացն։ Ընդդիմադրութիւն ոչ ճշմարիտ. (Կիւրղ. գանձ.։)

Առ ունայնացուցիչսն ընդդիմադրութիւն։ Առանց ընդդիմադրութեանցն լուծմանց. (Լմբ. պտրգ.։)

Նոցա չարութեանն ընդդիմադրութեամբ զստացեալ բարիս առաւելապէս պայծառացուցանել։ Մեծի օրինաց սիրոյ ընդդիմադրութիւն. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընդդիմադրութիւն ընդդիմադրութիւնք
accusatif ընդդիմադրութիւն ընդդիմադրութիւնս
génitif ընդդիմադրութեան ընդդիմադրութեանց
locatif ընդդիմադրութեան ընդդիմադրութիւնս
datif ընդդիմադրութեան ընդդիմադրութեանց
ablatif ընդդիմադրութենէ ընդդիմադրութեանց
instrumental ընդդիմադրութեամբ ընդդիմադրութեամբք