objection;
proposition;
purpose.
Առարկ. առեղծուած առարկեալ ի գիտել։
Ծածկել կամեցաւ զառարկութեան զգիւտն։ Առարկութեանն իմաստութեան միտ դնելով։ Ի միում առարկութեանս այսմիկ՝ ե՛ւ փորձութիւն աշխատութեան երկոց, եւ պարտութեան վնասն կայ. (Փիլ. սամփս.։)
Ձեռնարկութիւն եւ խնդիր առարկեալ ի լուծանել։ (Պերիարմ. բան. ՟Ժ։)
Առաջարկութիւն, առաջարկեալ ինչ. եւ Նախադասութիւն. բան. պատճառ առաջիկայ. ճառ.
Ծանի՛ր զխորհուրդ առարկութեան այսորիկ, զոր խնդրեցեր առ յինէն. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Առանց նախադասութեանց կամ առարկութեանց թէ ասասցես. (Անյաղթ պերիարմ.։)
Բազումս ասել առարկութիւնս ճառից։ Ոչ համեմատեն յոյն թուոց առարկութեանցս. (Խոր. ՟Ա. 20. եւ 3։)
փոխանակ գրելոյ ըստ յն. Փոխառութիւն. իսկ ըստ հյ. ձայնին լինի որպէս Ի մէջ արկումն. կամ որպէս Պատահումն ի վերայ եկեալ.
Չար՝ առարկութիւն է. ոչ ոք առարկութիւն գոյացութիւն է. (Նիւս. ամենայն չար.։)
Առարկութիւն, այսինքն արկումն ի բնութիւնս. որպէս յանօթ արկեալ իրս ինչ՝ օտար է, եւ ո՛չ յանօթոյն բնութենէ, այսպէս չարութիւն եւ այլն. (Շ. ամենայն չար.։)
Դէպք. դիպուած. արկածք. պատահար.
Եւ այս առարկութիւն չարչարանաց եւ կապանաց ընդերկարէր։ Տարերք եւս յեղափոխեցին ի մեզ զդառն առարկութիւն չարի. (Յհ. կթ.։ (որ բերի եւ ի յաջորդ նշ)։)
Ընդդիմութիւն՝ բանիւ կամ կռուով.
Եւ դարձեալ պատմի առարկութիւն կրիդմեայ եւ նեքտանեբայ. (Խոր. ՟Բ. 12։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առարկութիւն | առարկութիւնք |
| accusatif | առարկութիւն | առարկութիւնս |
| génitif | առարկութեան | առարկութեանց |
| locatif | առարկութեան | առարկութիւնս |
| datif | առարկութեան | առարկութեանց |
| ablatif | առարկութենէ | առարկութեանց |
| instrumental | առարկութեամբ | առարկութեամբք |