s.

cf. Զարթուցիկ;

adj.

awakening, who awakens or arouses;
who excites or animates.

adj.

Զարթուցանօղ. շարժիչ. յորդորիչ. արծարծիչ.

Զարթուցիչ է քնէածից եւ պղերգաց։ Զարթուցիչ է կենաց յուսոյն. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

Որ առ ի չգոյէ զարթուցչի ննջէ, շնորհ ունի զարթուցչի իւրոյ. եւ որ վասն դատարկութեան, թշնամանս հատուցանէ զարթուցչաց իւրոց. (Եփր. համաբ.։)

Նոր գործի ... նուագարանաց ... զարթուցիչ հոգւոյն Աստուծոյ առ մեզ. (Նար. ՟Զ՟Բ։)