Գերիչ

adj.

αἱχμαλωτίζων, αἱχμαλωτίσας captivator Գերօղ, գերեվար. տե՛ս գ. (թգ. 46. 50։ Սղ. ճե. 46։ Նեեմ. դ. 4։)

Բռնութիւն ոչ կարաց յայս գերչէս զերծանել զնա. (Լմբ. ժղ.։)

Յայսմ կողմանէ գալոց էին գերիչքն. (Մխ. երեմ.։)

Այս է գերի գերիչ գերեվարաց իւրոց. (Եփր. համաբ.։)