cf. Բռնակալ.
Բռնակալօղ. բռնակալ. բռնաւոր.
Յերեսաց նորա խորտակին ազգք՝ բռնակալուք՝ թագաւորք. որպէս փարաւոն եւ այլք, եւ սատանայ եւ դեւք։ Զոր եւ ի սատանայ, եւ ի բռնակալուս պա՛րտ է իմանալ. (Արշ.։)
Եղեն բռնակալուք եւ զօրաւորք։ Որ զերեւելի քաղաքս ունէին, պետացեալ՝ բռնակալուք եղեն. (Ասող. ՟Ա. 5։ ՟Բ. 5։)
Բռնակալուք՝ պիտակապէս կոչեալ թագաւորք. (Վահր. յայտն.։)