adj. s.

Բռնակալօղ. բռնակալ. բռնաւոր.

Յերեսաց նորա խորտակին ազգք՝ բռնակալուք՝ թագաւորք. որպէս փարաւոն եւ այլք, եւ սատանայ եւ դեւք։ Զոր եւ ի սատանայ, եւ ի բռնակալուս պա՛րտ է իմանալ. (Արշ.։)

Եղեն բռնակալուք եւ զօրաւորք։ Որ զերեւելի քաղաքս ունէին, պետացեալ՝ բռնակալուք եղեն. (Ասող. ՟Ա. 5։ ՟Բ. 5։)

Բռնակալուք՝ պիտակապէս կոչեալ թագաւորք. (Վահր. յայտն.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Բռնակալութիւն, ութեան

Voir tout