cf. Բարեկամանամ.
ԲԱՐԵԿԱՄԵԼ ԲԱՐԵԿԱՄԻԼ. Բարեկամ առնել, լինել.
Զնոսա բարեկամեալ ... առ ինքն մատուցաներ. (Ագաթ.։)
Բարեկամեցաւ ընդ նմա, եւ ցածոյց զցասումնն։ Անտիոքոս բարեկամեալ ընդ Պտղոմէի՝ դաշինս հաշտութեան կռէր. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Վասն այնորիկ իսկ արար զբարեկամութիւն Աստուած, ոչ ի չարութիւն բարեկամացն եւ ի բարեկամեցելոցն, այլ ի բարութիւն եւ ի շահ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 23։)