adj.

that gives good advice, good instruction;
well instructed.

adj.

καλοδιδάσκαλος honesta docens, monens Որ տայ զբարի խրատ կամ զխորհուրդ.

Մի՛ բանսարկուս, մի՛ դինեմոլս, այլ՝ բարեխրատս, զի զգաստացուցանիցեն զմանկամարդս. (Տիտ. ՟Բ. 3։)

Վաղարշ՝ բարեխրատից լսօղ հաւատայր. (Յհ. կթ.։)

Լսօղ եղեալ բարեխրատուցն իւրոց. (Ասող. ՟Բ. 2։)

εὑπαίδευτος recte institutus Բարւոք խրատեալ, քաջ կրթեալ, ի բարին հրահանգեալ.

Որպէ՛ս զիմաստուն եւ զբարեխրատ իմացող պատուեալ (զնաթանայէլ). (Կիւրղ. գանձ.։)

Յայնժամ բարեխրատքն՝ յիւրեանցն ողջախոհասցին յառաքինութեան կալ հաստատուն. (Պիտ.։)

Կարծեմ զնա անպիտան տգիտաց, եւ բարեխրատից. զի եւ բարեխրատքն զայսոսիկ զխօսս ըստգտանեն. (Սոկր.։)