Բարեկենդանութիւն, ութեան

s.

εὑζωή bona et beata vita որ եւ εὑημερία, εὑθυμία կամ εὑθηνία, εὑφροσύνη laetitia, εὑωχία deliciae եւ այլն. Բարիոք կենդանութիւն. քաջողջութիւն. եւ Բարեկեցութիւն. բարօրութիւն. յաջողութիւն. զուարթութիւն. ուրախութիւն.

Նախ առաջին անձին բարեկենդանութեամբն. (Պիտ.։)

Ոչ ածէր զմտաւ զտոհմային քաղաքակից ընկերութեանն բարեկենդանութիւն. (՟Բ. Մակ. ՟Ե. 6։)

Ես ասացի ի բարեկենդանութեան իմում, թէ ոչ սասանեցայց յաւիտեան. (Սղ. ՟Ի՟Թ. 7։)

Դարձուցից զամենայն բարեկենդանութիւնս նորա. (Ովս. ՟Բ. 11։)

Միոյ տան եւ քաղաքի բարեկենդանութիւն՝ ամենայնի առատութեամբ տեսեալք, զնախախնամութիւնն ասեմք (գոլ անդ). (յաղթութեամբ պսակեալ՝ ի բարեկենդաննութեան կատարէր զաւուրս. Խոր. ՟Գ. 32։)

Զյաւիտենական եւ զանասելի բարեկենդանութիւնն ընդ ապականացուիս այսմիկ փոխանակեն. (Իգն.։)

Աննիազ բարեկենդանութեան հասումն բաշխեալ ... Եւ ինքն ամենայն բարութեանց պատճառն Աստուած արբենալ ասի՝ վասն գերալրին եւ գերագոյն քան զմիտս բարեկենդանութեանն. (Դիոն. թղթ.։)

որպէս Բարեկենդան.

Զերկու շաբաթսն՝ բարեկենդանութիւն նոցա ընդարձակեաց. (այսինքն թոյլ ետ բարեկենդան առնել)։ Ի մէջ երկուց բարեկենդանութեանց եւ պահոց. (Կամրջ.։)

Եօթն շաբաթ պահոցն առանց բարեկենդանութեան. (Լծ. կոչ.։)