adj.

happy, prosperous, in good circumstances, rich.

cf. ԲԱՐԵԿԵԱՑ, ըստ ամենայն առման.

Ամենեւին բարեկեցիկն եւ յաջողեալն. (Յոբ. ՟Ի՟Ա. 2։)

Զարհուրեցարո՛ւք բարեկեցիկք. (Ես. ՟Լ՟Բ. 11։)

Դարձցի Յակոբ, եւ դադարեսցէ, եւ բարեկեցիկ լիցի. (Երեմ. լ. 10։)

Բարեգործքն բարեկեցի՛կք են ի բարութեան նորա. (Յճխ. ՟Է։)

(Տային) յորդառատ գոհութիւն ըստ նմանութեան բարեկեցիկ մարդկան. (Եղիշ. ՟Ը։)

Անօրէնքն ընդդէր են բարեկիցիկք. (Լմբ. սղ.։)

Ի սոդոմ փափկանային, բարեկեցիկ լինէին. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20։)

Բարեկեցիկ եւ խրախճան կեանք։ Բարեկեցիկ փարթամութիւն անձանց. (Փիլ.։ Պիտ.։)

Ամայի էին բարեկեցիկ տունք. (Բրս. գորդ.։)