adj.

Որ կրէ յինքեան զապականութիւն. ապականացու. ունակ անգոսնելի կրից. եղծանելի. անկեալ ընդ պարտեօք մահու.

Ապականակիր բնութիւն։ Ապականակիր ասէք ի հարկէ զմարմինն. (Շ. թղթ.։)

Ապականակիր մարմնոյս զգայարանօք։ Երկիր ոչ զայս ապականակիրս կարծեմք ասացեալ, եւ այլն. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. առակ.։)

Յորում գտանի ասացեալ զմարմինն փրփկչական փոփոխելի եւ ապականակիր. (Խոսրովիկ.։)

Զիա՞րդ ցուցից (զիմ մարմին՝) անապական, զապականակիրս առեալ զբնութիւն. (Կլիմաք.։)