vase, vessel, pot;
box;
piece of furniture;
tool, instrument;
—ք խոհակերոցի, kitchen-range, set of pots and kettles, յ— առնուլ, խնդրել, to borrow;
յ— տալ, to lend.
ἁγγεῖον, σκεῦος, vas. Աման. ընդունարան. գապ. ալէթ.
Անօթ խեցեղէն։ Խեցեղէն անօթոյ բրտի. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Դ. 5։ Ես. լ. 14։)
Անօթ կաւեղէն։ Ի պղնձի անօթի եփեսցի. (Ղեւտ. ՟Զ. 28։)
Բրուտն յորժամ անօթ գործիցէ, ոչ ինքն անօթ լինի. (Եզնիկ.։)
Որպէս յանօթ արկեալ իրս ինչ, օտար է, եւ ոչ յանօթոյն բնութենէ։ Իբր դոյզն անօթիւ յագենականն աղբերէ առեալ. (Շ. ամենայն չար. եւ Շ. հրեշտ.։)
Սկսաւ տեանել ձեռամբն զկտաւն, իբր թէ մեծ իցէ անօթն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Նմանութեամբ ասի.
Ստինք անօթ կաթին. (Վրք. հց. ՟Զ։)
Եւ արտասուացն անօթ բախեալ. այսինքն աչքն. (Շ. վիպ.)
Անօթ լուսնի (սկաւառակն նորա)։ Յերկուց ի մեծ անօթոցն՝ յերկնից եւ յերկրէ. (Եզնիկ.։)
Անօթ ընտրութեան (այսինքն ընտիր) է ինձ նա՝ կրել զանուն իմ. (Գծ. ՟Թ. 15։)
τὰ σκεῦη. supellex. Կահ. կարասի. կազմած. սպաս. հանդերձ. հանդերձանք. զարդ. ինչք. իրք. գապգաճագ. թէքէմիլլէթ. եշեա. րուպա. մալ.
Ամենայն հանդերձ, եւ ամենայն անօթ մաշկեղէն, եւ զամենայն կահ փայտակերտ։ Յամենայն անօթ, յորոյ վերայ նստիցի։ Անօթս ոսկւոյ, եւ անօթս արծաթոյ, եւ այլն։
Խորտակեսցի ինչ յանօթից նաւուն. (Վրք. հց. ՟Զ։)
Եթէ ունիցի ինչս, որք են անօթք աշխարհի, սակս անցանելի անօթոցն կարասցէ նստել ի սենեկի. (Վրք. հց. ՟Գ։)
σκεῦος. instrumentum. Գործի, մանաւանդ պատերազմական. գործիք զէնք. ալաթ. սիլահ. փուսատ.
Հարկանել երկաթեղէն, կամ փայտեղէն անօթով։ Ձգել զամենայն անօթ խարդախութեամբ։ Առնել զէնս եւ անօթս կառաց։ Անօթք պատերազմի եւ պատերազմականք։ Պատրաստեալ զանօթս մահու. եւ այլն։
Զի եղեւ նա անօթ սպասու պաշտամանն թշնամւոյն. (Եփր. ծն.։)
Անօթ փրկութեան (սուրբ խաչն). (Անյաղթ բարձր.։ եւ Շ. մտթ.։)
Ի փրկանիւթ անօթս խաչիս. (Նար. խչ.։)
Ի ձեռս մահացուն առնուլ անօթս (զսուր). (Պիտ.։)
Որ մրցի ընդդէմ օրինացն, եւ ստութեան հօր գտանի անօթ. (Լմբ. առակ.) (որ հայի եւ ի ՟Ա նշ. տե՛ս եւ ԱՄԱՆ)։
Գործեաւ վայելչականաւ փայտի անօթոյ (այսինքն ժամահարաւ) սաստիկս որոտացեր. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
Ոչ հաւանիմ ասէր կարկատուն անօթիւք (նաւուք) առ հզօրագոյն թագաւորս մտանել. (Մագ. ՟Լ՟Դ։)
ՅԱՆՕԹ ԱՌՆՈՒԼ. κέχρημαι. mutuor. Զանօթ ինչ եւ զգործի ի փոխ եւ ի պէտս առ ժամանակ մի առնուլ. եօտիւնճ ալմագ.
Եւ զայն յանօթ առեալ էր. (՟Դ. Թագ. ՟Զ. 5։)
Շնորհքն ոչ մարդկեղէն ինչ զօրութիւն առնուն յանօթ, այլ զիւրն ունի բնակաւոր. (Սեբեր. ՟Դ։)
ՅԱՆՕԹ ՏԱԼ. Տալ պէտսառ ժամանակ մի. էյրէթի՝ գործածելու համար տալ.
Յանօթ եւ քեզ զայն (ինչս՝ Ած), զի այնու առաքինանայցես. արդ տո՛ւր զնորայն նորա՛ (նմա). (Ոսկ. մ. ՟Գ. 24.)