adj.

useless, fruitless, vain, unprofitable;

adv.

յ—ս, unprofitably, vainly.

adj.

ἁνωφελής, ἁνόητος, ἁλυσιτελής, ἁσύμφορος. inutilus, μάταιος vanus. Որ չունի կամ չբերէ ինչ օգուտ. անշահ. անպիտան. անպտուղ. ումպէտ. ընդունայն. ֆաիտէսիզ, մէնֆաաթսըզ.

Քացախ վիրի անօգուտ է։ Զգո՛յշ լերուք յանօգուտ քրթմնջենէ։ Վաստակք նոցա անօգուտք։ Անօգուտ են, եւ սնոտիք։ Դրօշեն զանօգուտսն. (Առակ. ՟Ի՟Ե. 20։ Իմ. ՟Ա. 11։ ՟Գ. 11։ Տիտ. ՟Գ. 9։ Ես. ՟Խ՟Դ. 11։)

Ընտրութեանց լաւին եւ վատթարին, օգտին եւ անօգտին. (Ուռպ.։)

Յանօգուտ լծոյ ծառայութեան. (Ագաթ.։)

Յանօգուտ զբօսանաց. (Պիտ.։)

Զի այն անօգուտ է. (Կոչ. ՟Ժ՟Ե։)

Մի՛ կարծեր անօգուտ ի ժամանակս ժամանակս գոլ գոռոզութիւն. քանզի եւ ոչ պատուհասն անօգուտ է. (Փիլ. նախ. ՟բ.։)

Անօգուտ զքաջութիւնսն համարիմ. (Եղիշ. ՟Ե։)

ԱՆՕԳՈՒՏ ՅԱՆՕԳՈՒՏ. ἁχρήστως, εἱς ἁνωφελῆ. inutiliter. Առանց օգտի. յումպէտ. ի զուր. նաֆիլէ, ապէս եերէ.

Որ անօգուտ ընդ մարդկան է բնակեալ. (Ագաթ.։)

Ոչ պարտ է սուտ եւ անօգուտ ցրուել զինչս։ Մինչեւ ցե՞րբ շրջիմք անօգուտս վասն քո. (Վրք. հց. ՟Բ. եւ ՟Ժ՟Դ։)

Ձուլէ զդրօշեալն յանօգուտ. (Ես. ՟Խ՟Դ. 10։)