Անքննութիւն, ութեան

s.

τὸ ἁνεξιχνίαστον. invetigabile esse, inscrutinabilitas. Անքննելի եւ անհետազօտելի գոլն. անհաս խորութիւն եւ գաղտնիք.

Առ նորա անքննութիւնն ընծայութիւն անգիտութեան մատուցանելի է. (Եզնիկ.։)

Իսկութիւն անքննութեան։ Ամպոբ անքննութեան ծածկեցաւ։ Որ փառաւորեալն է անքննութեամբ։ Պաշտեցեալ ի յանքննութենէ. (Նար.։)

Զանբաւութիւն եւ զանքննութիւն ահագին խորոց. (Նար. յովէդ.։)

Անհակառակութիւն, կամ անհակառակ.

Եղբարք ասեմ զբովանդակ հայոց զլրումն, առ ի յայտնել ընդ մեզ անկռիւս եւ անքննութիւնս. (Ման. առ գր. տղ.։)

τὸ ἁνεπίσκεπτον. non explorare. Չքննելն. անխորհրդութիւն. աննկատողութիւն.

Զորս հաստատել յանդգնութիւն է, եւ անքննութիւն. (Նիւս. երգ.։)