adj.

that bears the name of another.

adj.

գրի եւ ԱՆՈՒՆԱԿԻՐ. Կրօղ զնոյն անուն ուրուք. համանուն. անուանակից. հէմնամ, ատաշ.

Յեսու անուանակիր եղեալ յիսուսի։ (Մանուէլի կայեսր) թագաւորին երկնաւորի յերկրի անուանակրի. (Շ. բարձր. եւ Շ. թղթ.։)

Յատուկ անուանակիր յորջորջմամբ վիմին. (Անան. եկեղ։)

Ասի եւ զտեղւոյ, որ կրէ զանուն աստուծոյ կամ մարդոյ.

Զանուանակիրն շինեաց աստուծոյ՝ տաճար։ Զնսեմանուն վայրսն կեդարու՝ զանուանակիր կոչմանն իսմայէլի. (Նար. խչ. եւ Նար. առաք.։)

Կրօղ զանուն աստուծոյ յինքեան՝ ի քարոզել կամ ի պատմել զփառս նորա.

Անօթ ընտրութեան անուանեալ, անուանակիր յաշխրահի իւրոյ սքանչելի անուանն առնէ. (Կորիւն.։)

(Լուսինն) անուանակիր եղեալ անորակին ըստ իմացագունին պատուով զհուր եւ զլոյս (յերեւիլն արիւնագոյն). (Անյաղթ բարձր.։)

Ունօղ անուան իրիք պիտակաբար, կամ արդեամբք.

Երիցունց անուանակիր թագաւորաց. այսինքն թագաւոր կոչեցելոց. (Յհ. կթ.։)

Մարկոս անուանակիրն արութեան. (զի մա՛ս, մա՛րիս, է ապու ըստ լտ. որպէս եւ մո՛ւրուս, է պատուար) (Նար. առաք.։)

Թագաւոր տիրապէս աստուած է, եւ անուանակիր միայն մարդիկ, ոչ ճշմարիտք. (Մխ. դտ.։)

Եւ Անուանի. մեծանուն. որոյ կայցէ անուն եւ յիշատակ. նամտար.

Երկնաբերձ աշտարակ շինել՝ անուանակիր առ ի յիշատակ մշտնջենաւոր. (Ագաթ.։)

Ըստ հոյակապ անուանակիր հռչակութեանն. (Յհ. կթ.։)