s.

nomenclature;
անուանադրութեամբ, cf. Յորջորջանօք.

s.

ὁνομαθεσία. nominum impositio, nuncupatio. որ եւ ԱՆՈՒՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Դրութիւն անուան. կոչումն. յորջորջումն անուանելն, իլն. անուն դնելը՝ դրուիլը. թէսմիյէ.

Զյովսէփ հաղորդ արար անուանադրութեան որդւոյն. (Շ. մտթ.։)

Յաւուր տօնիս այս տեառն անուանադրութեան. (Գանձ.։)

Գոյութիւն ունին, եւ ոչ հանդիպեցան անուանադրութեան առ ի մէնջ. (Սահմ. ՟Է։)

Ի գործոցն առեալ զանուանադրութիւնն. (Սարգ. վջ։ Լմբ. էր ընդ.։)

Մինչեւ ի չնչին դատարկաբանութիւն, եւ ի մորոսն անուանադրութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Որպէս Յարմարումն անուան եւ օրինակի առ ի բացատրութիւն.

Որպէս քացախ վիրի անօգուտ է. անուանադրութիւնս առնէ ստոյգ յայտ ածել զհին չարութիւնս, եւ զանօգտութենէ մերձակայիս. (Համամ առակ.։)

adv.

ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԵԱՄԲ. καταχρηστικῶς. abusive. Յորջորջանօք. պիտակ կոչմամբ. դրութեամբ, եւ ոչ իրօք ի բնէ. պիտակաբար.

Տէր էր, ոչ եթէ անուանադրութեամբ, որպէս եւ մեք կոչիմք, այլ ի սկզբանէ տէր էր ի վերայ ամենայն արարածոց. (Կոչ. ՟Ժ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անուանադրութիւն անուանադրութիւնք
accusatif անուանադրութիւն անուանադրութիւնս
génitif անուանադրութեան անուանադրութեանց
locatif անուանադրութեան անուանադրութիւնս
datif անուանադրութեան անուանադրութեանց
ablatif անուանադրութենէ անուանադրութեանց
instrumental անուանադրութեամբ անուանադրութեամբք