cf. Անուանակրութիւն.
ὀμονυμία, συνωνυμία, προσηγορία. homonymia, nominis communitas. Անուանակիրն լինել. կցորդութիւն նոյն անուան. համանունութիւն.
Որ անուանեցեր զմեզ անուանակցութեամբ միածնի քո. (Պտրգ.։)
Եղիցի ամենեցուն մի անուանակցութիւն. (Բրս. ՟Ք մկ։)
Ոչ միայն անուանակցութեան, այլեւ գործակցութեան ճշմարիտն էմմանուէլի արժանաւորիլ ձեզ։ Զանուանակցութիւնդ ոչ միայն օրինակաւ կոչել, այլեւ արդեամբք. (Շ. թղթ.։)
Զի՞նչ օգուտ է յանուանակցութենէն, եթէ զուգապատիւ ոչ ունիցիմք. (Առ որս. ՟Գ։)
Թէպէտեւ միանունութիւն ունի, այլ ոչ եթէ իբրեւ անուանակցութեան ինչ հաւասարութիւն պահէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անուանակցութիւն | անուանակցութիւնք |
| accusatif | անուանակցութիւն | անուանակցութիւնս |
| génitif | անուանակցութեան | անուանակցութեանց |
| locatif | անուանակցութեան | անուանակցութիւնս |
| datif | անուանակցութեան | անուանակցութեանց |
| ablatif | անուանակցութենէ | անուանակցութեանց |
| instrumental | անուանակցութեամբ | անուանակցութեամբք |