չ. ն.

եւ ԱՆՀԱՒԱՏԱՄ ԱՆՀԱՒԱՏԱՆԱՄ որ եւ ԱՆՀԱՒԱՏԵԼ, ԱՆՀԱՒԱՏ ԼԻՆԵԼ. այս ինքն չհաւատալ. թերահաւատել. դժուարիլ ի հաւատալ. չհաւտալ. ինանմամագ. ինանամամագ. ἁπιστέω, διαπιστέω, οὑ πιστεύω. non credo, incredulus sum.

Եւ ես անհաւատայի նմա. (Տոբ. ՟Բ. 22։)

Անհաւատալ դէպ լիցի, որ մշակութեան անփորձ է։ Եւ ոչ յաղագս այլոցն անհաւատասցէ ոք. (Նիւս. կազմ.։)

Մի՛ անհաւատասցուք մերում յարութեան։ Անհաւատասցեն, եւ կորիցեն. (Իգն.։)

Զոր ինչ լսէք զնորա պատմութիւնս, մի՛ անհաւատայք (կամ մի՛ անհաւատանայք), այլ սակաւ քան զարժանն լուեալ համարեցարո՛ւք. (Աթ. անտ.)

Անհաւատալն (կամ յանհաւատալն, յն. ոչ հաւատացեալ) զլեզուն կապեաց (ձայնն բարբառոյ), եւ յերեւելն՝ տայ հօրն զազատութիւնն. (Առ որս. ՟Ժ՟Գ։)

Ոչ ոք անհաւատանայ նմա, (կամ անհաւատանայր)։ Ի դէպ էր անհաւատանալ։ Թէ ոք հանդերձելոցն անհաւատանայ։ Մի՛ վասն զի ոչ տեսանես, անհաւատանաս. (Ոսկ. յհ.։)

Յորժամ տեսցես, մի՛ անհաւատասցիս. (Ածաբ. պասեք.։)

Մի՛ ոք անհաւատասցի, քանզի մեզէն իսկ ականատես եղաք. (Խոր. ՟Բ. 9։)

Որպէս յաւուրս Նոյի անհաւատացեալքն ջրհեղեղին. (Արշ. ՟Ի՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
—անամ, ացայ

Voix Médio-Passive

Indicatif
Présent
ես անհաւատանամ
դու անհաւատանաս
նա անհաւատանայ
մեք անհաւատանամք
դուք անհաւատանայք
նոքա անհաւատանան
Imparfait
ես անհաւատանայի
դու անհաւատանայիր
նա անհաւատանայր
մեք անհաւատանայաք
դուք անհաւատանայիք
նոքա անհաւատանային
Aoriste
ես անհաւատացայ
դու անհաւատացար
նա անհաւատացաւ
մեք անհաւատացաք
դուք անհաւատացայք
նոքա անհաւատացան
Subjonctif
Présent
ես անհաւատանայցեմ
դու անհաւատանայցես
նա անհաւատանայցէ
մեք անհաւատանայցեմք
դուք անհաւատանայցէք
նոքա անհաւատանայցեն
Aoriste
ես անհաւատացայց
դու անհաւատասցիս
նա անհաւատասցի
մեք անհաւատասցուք
դուք անհաւատասջիք
նոքա անհաւատասցին
Formes d'impératif
Prohibitif
դու մի՛ անհաւատանար
դուք մի՛ անհաւատանայք
Impératif
դու անհաւատացի՛ր
դուք անհաւատացարո՛ւք
Exhortatif (thème du passé)
դու անհաւատասջի՛ր
դուք անհաւատասջի՛ք