s.

incertitude, doubt, uncertainty;
contingency.

s.

τὸ ἁσαφόν. Անստուգութիւն. անյայտութիւն իրաց կամ բանից. պէլիրսիզլիք.

Այս եղիցի պատճառ անհաւաստութեանն. (Դիոն. ածայ.։)

Զանհաւաստութեանն ի ներքս ածել ակնարկէ կարծիս. (Խոր. ՟Բ. 61։)

Եւ որովհետեւ զանհաւաստութիւն յիշեցաք, բե՛ր այսուհետեւ ասասցուք, թէ ըստ քանի՞ յեղանակաց լինի անհաւաստութիւն. արդ լինի անհաւաստութիւն՝ կա՛մ ի բառիցն, կամ ի տեսութեանցն (մտաց բանին). (Անյաղթ պորփ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անհաւաստութիւն անհաւաստութիւնք
accusatif անհաւաստութիւն անհաւաստութիւնս
génitif անհաւաստութեան անհաւաստութեանց
locatif անհաւաստութեան անհաւաստութիւնս
datif անհաւաստութեան անհաւաստութեանց
ablatif անհաւաստութենէ անհաւաստութեանց
instrumental անհաւաստութեամբ անհաւաստութեամբք